قوانین مربوط به احداث نیروگاه

 قوانین مربوط به احداث نیروگاه

در این جا لازم است که قوانینی که مربوط به احداث نیروگاه ، یادآوری کنیم. این قوانین و مصوبات توسط دفتر مجلس شورای اسلامی منتشر شده است.

 

اصل پنجاهم قانون اساسی جمهوری اسلامی :

در جمهوری اسلامی ، حفاظت محیط زیست که نسل امروز و نسل های بعدی باید در آن حیات اجتماعی رو به رشدی داشته باشند ، وظیفه عمومی تلقی می گردد . از اینرو فعالیتهای اقتصادی و غیر آن که با آلودگی محیط زیست تا تخریب غیر قابل جبران آن ملازمه پیدا کند، ممنوع است .

تبصره 82 از ماده واحده قانون برنامه پنجساله دوم توسعه اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران :

به منظور جلوگیری و رفع آلودگی منابع آب توسط فاضلابهای صنعتی ، صنایع و کارخانجات واقع در شهرها ، شهرکهای صنعتی موظفند نسبت به ایجاد و بهره برداری شبکه های جمع آوری و انتاقال و تأسیسات تصفیه فاضلاب صنعتی بر اساس استانداردهای سازمان محیط زیست و با مشارکت و نظارت شرکتهای آب و فاضلاب استان اقدام نماید .

بند ب ماده 122 قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی  جمهوری اسلامی :

وزارت نیرو مجاز است بنا به تقاضای بخش خصوصی یا تعاونی رأساً یا با مشارکت خارجی که دارای توان مالی کافی بوده و تقاضای آنها دارای توجیه فنی ، اقتصادی و زیست محیطی باشد مجوز لازم برای احداث نیروگاه و تولید برق مادر کند و شرایط از جمله تسهیلات مربوط به تبدیل درآمد شرکتهای مزبور به ارز و تخمین خرید برق اینگونه واحدها را مشخص و اعلام کند .

ماده 2 آیین نامه ، نحوه جلوگیری از آلودگی صوتی ( مصوب 19/3/87 ) :

مبادرت به هر گونه اقدامی که موجبات آلودگی صوتی را فراهم نماید ممنوع می باشد . حد مجاز یا استاندارد آلودگی صوتی توسط سازمان حفاظت محیط زیست با همکاری دستگاههای ذیربط تهیه و به تصویب شورای عالی محیط زیست می رسد .

ماده 2 آیین نامه نحوه جلوگیری از آلودگی صوتی ( مصوب 19/3/87 ) :

سازمان ضمن شناسایی منابع و کانونهای آلودگی موضوع بند 6 ماده 1 این آیین نامه که نیروگاهها از مواد مطرح شده در آن می باشند ، تعیین میزان آلودگی آنها بر اساس استانداردهای موضوع ماده 2 مراتب را به عامل یا عاملین منابع مذکور اعلام نمود و مهلت مناسبی را برای رفع آلودگی تعیین می کند . عاملین منابع صوتی مذکور موظفند در مهلت مناسب تعیین شده حسب مورد نسبت به رفع آلودگی صوتی اقدامی نمایند .

ماده 5 آیین نامه ، نحوه جلوگیری از آلودگی صوتی ( مصوب 19/3/87 ) :

سازمان مجاز است در اجرای وظایف قانونی خود و اطمینان از رعایت مفاد قانون و این ایین نامه هر زمان که لازم بداند هر یک از منابع آلوده کننده را بازرسی نماید .

تبصره :

با عاملین یا هر شخص دیگری که به طور مستقیم یا غیر مستقیم از انجام بازرسی و یا تعیین میزان آلودگی صوتی جلوگیری نموده و یا از ارائه آمار و اطلاعات مورد نیاز سازمان خودداری نمایند طبق ماده 30 قانون رفتار خواهد شد .

ماده 12 آیین نامه ، نحوه جلوگیری از آلودگی صوتی ( مصوب 19/3/87 ) :

در صورتیکه رفع الودگی صوتی ناشی از فعالیتهای منابع آلوده کننده که نیروگاهها جزء آن هستند و در داخل محدوده شهرها و نقاط مسکونی استقرار دارند به طرق دیگری جز انتقال آنها به محل های مناسب امکان پذیر نباشد . طرح انتقال اینگونه منابع توسط سازمان با همکاری وزارت کشور ( شهرداری بخشداریها ) وزارت مسکن و شهرسازی تهیه و پس از تصویب هیأت وزیران به مورد اجرا گذاشته خواهد شد .

ماده 2 قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا ( مصبه 3/2/74 ) :

اقدام به هر عملی که موجبات آلودگی هوا را فراهم نماید ممنوع است .

ماده 2 قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا ( مصوب 3/2/74 ) :

در این ماده نیروگاهها جزء صنایع آلوده کننده هوا که تحت مقررات این قانون قراردارند، قرار گرفته اند .

تبصره 1 از ماده 13 قانون نحوه جلوگیری از آلودگ هوا ( مصوب 3/2/74 ) :

احداث نیروگاهها موکول به رعایت ضوابط و معیارهای سازمان حفاظت محیط زیست از لحاظ محل استقرار می باشد .

ماده 14 قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا ( مصوب 3/2/74 ) :

همچنین فعالیت و بهره برداری از نیروگاههایی که بیش از حد مجاز موجبات آلودگی هوا را فراهم آورند ، ممنوع است .

ماده 15 قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا ( مصوب 3/2/74 ) :

سازمان حفاظت محیط زیست نیروگاههای که آلودگی آنها بیش از حد مجاز استانداردهای محیط زیست باشد را مشخص نموده و مراتب را با تعیین نوع و میزان آلودگی به صاحبان یا آلودگی به صاحبان یا مسئولان نیروگاهها ابلاغ خواهند کرد تا در مهلت معینی که توسط سازمان با همکاری و مشارکت دستگاههای ذیربط تعیین می شود نسبت به رفع آلودگی یا تعطیل کار و فعالیت خود تا رفع آلودگی اقدام نمایند .

ماده 16 قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا ( مصوب 3/2/74 ) :

در صورتیکه صاحبان و یا مسئولان نیروگاههای آلوده کننده ظرف مهلت تعیین شده مبادرت به رفع آلودگی یا ممانعت از کار و فعالیت ذیربط نیروگاههای مربوطه ننمایند ، در پایان مهلت مقرر به درخواست سازمان حفاظت محیط زیست و دستور مرجع قضایی ذیربط محلی که بلافاصله توسط مأمورین انتظامی به مورد اجرا گذاشته می شود از کار و فعالیت آلوده کننده جلوگیری به عمل خواهد آمد .

ادامه کار یا فعالیت نیروگاه مزبور منوط به صدور اجازه سازمان حفاظت محیط زیست و یا رأی دادگاه صلاحیت دار خواهد بود .

ماده 20 قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا ( مصوب 3/2/74 ) :

نیروگاهها موظف به استفاده از سوخت و سیستم های احتراقی مناسب قابل دسترسی به نحوی که موجبات کاهش آلودگی هوا را فراهم نمایند ، هستند .

ماده 2 آیین نامه جلوگیری از آلودگی آب ( مصوب 18/2/73 ) :

اقدام به هر عملی که موجبات آلودگی آب را فراهم نمایند ، ممنوع است .

ماده 4 آیین نامه جلوگیری از آلودگی آب ( مصوب 18/2/73 ) :

سازمان موظف است نسبت به شناسایی منابع مختلف مولد آلودگی آب ، به طریق مقتضی اقدام نماید . مسئولین موظفند اطلاعات و مدارک مورد نیاز را در صورت درخواست در اختیار سازمان قرار دهد .

ماده 7 آیین نامه جلوگیری از آلودگی آب ( مصوب 18/2/74 ) :

سازمان موظف است طبق برنامه پیش بینی شده از فاضلاب و مواد زائد جامد منابع آلوده کننده ، نمونه برداری و نوع و میزان آلودگی هر یک از این منابع را مشخص نماید . در صورتیکه شدت آلودگی هر یک از منابع آلوده کننده بیش از حد استاندارد باشد سازمان مراتب را کتباً به مسئول مربوط اخطار خواهد نمود که در رفع آلودگی و میزان آن و همچنین مهلت رفع آلودگی که تناسب با امکانات تعیین می گردد و صریحاً قید خواهد شد .

ماده 8 آیین نامه جلوگیری از آلودگی آب :

مسئولین مکلفند ظرف مدت مذکور در اخطاریه نسبت به رفع آلودگی در حد استاندارد اقدام کنند ، در غیر اینصورت بر اساس ماده 11 قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست از فعالیت یا بهره برداری منبع مربوط تا رفع آلودگی جلوگیری خواهد شد .

ماده 9 آیین نامه جلوگیری از آلودگی آب ( مصوب 18/2/72 ) :

در صورتیکه سازمان منبع آلوده کننده با دلایل و مدارک قابل قبول سازمان اثبات نماید که ظرف مهلت مقرر در تاخطاریه رفع آلودگی عملی نمی باشد سازمان می تواند مهلت اضافی مناسب برای اینگونه منابع قائل شود مشروط بر اینکه ادامه فعالیت این منابع خطرات جدی برای سلامت انسان و سایر موجودات زنده در بر نداشته است .

ماده 10 آیین نامه جلوگیری از آلودگی آب ( مصوب 18/2/73 ) :

سازمان حفاظت محیط زیست در اجرای وظایف قانونی خود موظف است هر یک از منابع آلوده کننده را توسط مأمورین خود مورد بازرسی قرار دهد در صورتیکه بازرسی هر یک از منابع موجب قوانین دیگر مستلزم یک اجازه از دادستان باشد نسبت به اخذ نمایندگی دادستان اقدام خواهد شد .

ماده 14 آیین نامه جلوگیری از آلودگی آب ( مصوب 18/2/73 ) :

تخلیه و پخش فاضلاب یا هر نوع ماده آلوده کننده از منابع متفرقه به آبهای پذیرنده به میزان بیش از حد استاندارد ممنوع است . انواع و طبقه بندی آلوده کننده و متفرقه توسط سازمان و با همکاری وزارتخانه ها  وموسسات ذیربط تعیین خواهد شد.

ماده 15 آیین نامه جلوگیری از آلودگی آب ( مصوب 18/2/73 ) :

در مواردی که سازمان بنا به دلایل کافی تشخیص دهد کاهش یا از بین بردن آلودگی ناشی از منابع آلوده کننده موجود از طریق دیگر به جز انتقال آنها به نقاط مناسب امکان پذیر نمی باشد ، طرحی در این مورد با همکاری وزارتخانه کشاورزی ، جهاد سازندگی ، مسکن و شهرسازی ، نیرو ، کار و امور اجتماعی تهیه و پس از تصویب هیئت وزیران به مورد اجرا خواهد گذاشت.

ماده 16 آیین نامه جلوگیری از آلودگی آب ( مصوب 18/2/73 ) : 

سازمان مجاز است در مواقعی که ضرورت ایجاب نماید استفاده از وسایل و روشهای مناسب را برای منابع متفرقه برقرار نماید .

ماده 17 آیین نامه جلوگیری از آلودگی آب ( مصوب 18/3/73 ) :

رقیق کردن در مرحله تخلیه به عنوان تصفیه ممنوع است مگر در موارد خاصی که به تشخیص سازمان حفاظت محیط زیست ، خطر آلودگی محیط زیست را در برنداشته باشد .

ماده 18 آیین نامه جلوگیری از آلودگی آب ( مصوب 18/3/73 ) :

مسئولین مکلفند تدابیری اتخاذ نمایند تا در مواقع اضطراری که تصفیه فاضلاب ها به هر علتی متوقف می شود از تخلیه مستقیم فاضلاب به آبهای پذیرنده خودداری نمایند .

ماده 22 آیین نامه جلوگیری از آلودگی آب ( مصوب 18/3/73 ) :

چنانچه تخلف از مقررات این آیین نامه موجب ورود هر گونه خسارت به محیط زیست آبزیان و منابع طبیعی شود دادگاه حسب درخواست سازمان ، مسئولین را به پرداخت و جبران خسارت وارد شده محکوم خواهد کرد .

ماده 9 قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست

(مصوب 28/2/53 و اصلاحیه 24/8/71):

اقدام به هر عملی که موجبات آلودگی محیط زیست را فراهم نماید ممنوع است . منظور از آلوده ساختن محیط زیست عبارت است از پخش یا آمیختن مواد خارجی به آب یا هوا به میزانی که کیفیت فیزیکی یا شیمیایی یا بیولوژیکی آن را به طوریکه زیان آور به حال انسان یا سایر موجودات زنده یا گیاهان و یا آدم رو ابنیه باشد ، تغییر دهد .